مدیریت بحران برف و یخبندان در مناطق و شهرهای کوهستانی و برف گیر (نمونه موردی شهرکرد)

به لحاظ اینکه وجود بارش ها به هر شکلی یک نعمت الهی است، ما از برف و یخبندان به عنوان یک پدیده اقلیمی یاد می کنیم تا بلای طبیعی و هر جا که از آن به عنوان بلا یاد کردیم به معنی وقوع پدیده و عدم امکان مقابله صحیح انسانی با آن تلقی می گردد. این پدیده در روند زندگی روزمره اجتماعی موجب مسائل زیادی شده، خسارات مستقیم و غیر مستقیم اقتصادی زیادی را به بار می آورد. از آنجایی که این پدیده بیشتر اوقات خسارات آنی شدیدی به بار نمی آورد، مگر در موارد استثنایی، غالباً از آن با اغماض گذشته می شود. در حالی که خسارات بلند مدت و جانبی بسیاری را بدنبال دارد، که شاید به علت اینکه به صورت عادت در مناطق برفگیر درآمده است کمتر به عنوان یک بلای غیر مترقبه و بلکه مترقبه شناخته می شود، در حالی که هر ساله خسارات زیادی را ببار می آورد، هرچند شدت آن در سال های مختلف متفاوت است. هرگاه که شدت این بلای آرام، اما مخرب زیاد می شود، مسئولان به اقداماتی سریعی مبادرت ورزیده و زود هم ازآن می گذرند. اما این پدیده با آثار منفی ای که به جای می گذارد، باید در جایگاه گروه های بلایای طبیعی جای گیرد و گروه های کاری ویژه ای در کمیته بلایای طبیعی استان ها‏ به بررسی عملی و علمی آن پرداخته تا راهکارهای مبارزه با این پدیده در جهت کاهش آثار آن را به طور علمی و عینی بررسی نمایند. برف و بخبندان هر ساله معضلات زیادی را به شهر و شهروندان و بالطبع نهادهای شهری وارد می کند، که اغلب اوقات اقلیمی باری به هر جهت و خود به خودو به مرور زمان، بدون برنامه ریزی ویژه ای رفع می گردد، اما به همراه آزار و اذیت های فراوان برای شهروندان و همچنین خسارات جانی و مالی و صدمات بدنی بسیاری که در مقایسه با بلایای طبیعی آنی بسیار نیست. فراوانی تجمعی این بلا شاید کمتر از بلایای طبیعی آنی همچون زلزله و سیل نباشد. در واقع عدم وجود یک نهاد برنامه ریز پیگیری کننده و متولی علمی و عملی آن موجب شده تا هیچ اقدام مثبتی در این زمینه به جزء در مواردی تشریفاتی انجام نپذیرد.